.
چه حرف بی ربطیست که مرد گریه نمی کند

گاهی آنقدر بغض داری که فقط باید مرد باشی تا بتوانی گریه کنی…
.
.
.
شاید چشم های ما نیاز داشته باشند که گاهی با اشک های مان شسته شوند

تا بار دیگر زندگی را با نگاه شفاف تری ببینیم…
.
.
.
میروی و من فقط نگاهت میکنم

تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو

یک عمر فرصت برای گریستن دارم اما برای تماشای تو

همین یک لحظه باقی است

و شاید همین یک لحظه اجازه زیستن در چشمان تو را داشته باشم
.
.
.
از دیگران بریدم تا مهربان بمانی

نامهربان تو رفتی با دیگران بمانی؟
.
.
.
دلم غمگین غمگین است

در این کومه

در این زندان

در این غوغای خاموشی

در این جشن فراموشی

در این دنیای بی مهر و کم آغوشی

دلم ترسیده و تنگ است

دلم ترسیده از آه پر از درد پدرهامان

و از چشم پر از اشک تمام مادر ها

دلم آشوب آشوب است

دلم سرد و تنم بی روح بی روح است

نمی خواهم، نمی خواهم دگر

این زندگانی را و دل را

نگاهم خیره بر بالا

به دنبال نگاهی ساده می گردد

و می بینم، و می بینم هوای گریه دارد آسمان هم پای چشمانم

می روم آرام

گونه ام خیس است

آسمان می بارد امشب بر من و بر گریه هایم سخت…
.
.
.

دلی که شکستی را گچ چاره نکرد ، گل گرفتمش
.
.
.
چند تکه از تو

پریشان افتاد

ته فنجانی که فالم را می گرفت…

می گفت آرام نیستی

و فردا هیچ نامه ای نخواهد آمد…
.
.
.
شد کوچه به کوچه جستجو عاشق او

شد با شب و گریه رو به رو عاشق او

پایان حکایتم شنیدن دارد

من عاشق او بودم و او عاشق او…
.
.
.
عاشقی با قلب من بیگانه شد

خنده از لب رفت و یک افسانه شد

حس و حالی بعد عشق آمد پدید

بعد آن شب زندگی غمخانه شد
.
.
.
سوژه بدین گریه کنم

اشکمو زودی ول کنم

با سختی غصه و غم

یکمی درد و دل کنم
.
.
.
ز تلخی سکوتت من چه بگویم / همان بهتر که از غم ها نگویم

تو کاری کرده ای با بی وفایی / دگر از عشق خود با کَس نگویم . . .
.
.
.
غــم که نوشتن ندارد نفوذ می کند در استخوان هایت…

جاسوس می شود در قــلبتـــ

آرام آرام از چشم هایت میریزد بیرون…
.
.
.
گــریان شده دلـــــم….

همچـــون دختـــرکـــی لجبـاز…

پا به زمین می کـــوبد…

تــــو را میـــخواهد….

فقط “تــــــــــــــــــو” را…
.
.
.
هربار که کودکانه دست کسی را می گرفتم ، گم میشدم

حالا آنقدر که در من هراس گرفتن دستی است ، اضطراب گم شدن نیست !
.
.
.
جان غمگین ، تن سوزان ، دل شیدا دارم / آنچه شایسته عشق است ، مهیا دارم

سوز دل ، خون جگر ، آتش غم ، درد فراق / چه بلاها که ز عشقت من تنها دارم
.
.
.
خاطرات مثل یه تیغ کند می مونه…که رو رگت میکشی…

نمیبره ، اما تا می تونه زخم میکنه…
.
.
.
دنیا اونقد کوچیکه که آدمایی رو که ازشون متنفری هر روز میبینی

ولی اونقدر بزرگه که اونی که دلت می خواد رو هیچوقت نمیبینی …
.
.
.
به من گفت برو گورِت رو گم کن …

و حالا هر روز با گریه به دنبال قبر من می گردد !!!

کاش آرام پیش خودت و زیر زبانی می گفتی :

“زبانم لال !”
.
.
.
دردم این است که باید پس از این قسمت ها

سال ها منتظر قسمت آخر باشم
.
.
.
سکوت و خلوت بغض شبانه / چه دلگیر است بی تو حجم خانه

تو رفتی و دلی دارم که هر دم / برای گریه می گیرد بهانه
.
.
.
دوست دارم یک شبه ، هفتاد سال پیر شوم

در کنار خیابانی بایستم…

تو مرا بی آنکه بشناسی ، از ازدحام تلخ خیابان عبور دهی…

هفتاد سال پیر شدن یک شبه

به حس گرمی دست های تو

هنگامی که مرا عبور میدهی بی آنکه بشناسی،

می ارزد..!
.
.
.
لعنت به همه قانون های دنیا که در آن شکستنِ دل پیگرد قانونی ندارد !
.
.
.
هر سحر آفتاب من بودی

همه شب ها شهاب من بودی

ور شکستم بدون چشمانت

تو تمام حساب من بودی . . .
.
.
.
گهگاهی سفری کن به حوالی دلت

شاید از جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد
.
.
.
خــوب ِ مــن ،

همین جا درون شعرهایم بمان

تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد

به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛

من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها

شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان

تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم
.
.
.
بهار من مرا بگذار و بگذر / رهایم کن برو دلدار و بگذر

من عادت می کنم اینجا به غمها / مرا پر کن از این اجبار و بگذر

.
.
.
توی دنیایی که قلبا هر کدوم یه جا اسیرن

کاش به فکر اونا باشیم ، که از این زمونه سیرن
.
.
.
من مرده ام … به نسیم خاطره ای ، گاهی تکانی می خورم … همین
.
.
.
رد پای زرد پاییز / باز میون لحظه هامه

قطره های سرد بارون / دوباره رو گونه هامه

ابرای سیاه غصه / آسمونمو پوشونده

دیگه خورشیدی ندارم / داغ تو اونم سوزونده
.
.
.
من ماندم و حلقه طنابی در مشت / با رفتن تو به زندگی کردم پشت

بگذار فردا برسد می شنوی / دیروز غروب ، عاشقی خود را کشت

.
.
.
اولین خنده ز بی دردی بود

آخرین گریه ز بی درمانی
.
.
.
خاطرات آدم مثل یه تیغ کند میمونه که رو رگت میکشی!

نمیبره اما تا میتونه زخمیت میکنه
.
.
.
خسته ام از لبخند اجباری / خسته از حرف های تکراری

خسته ام از آدم های تکراری / خسته از محبت های خالی
.
.
.
همانند پلی بودم برای عبورت

به فکر تخریب من نباش

رسیدی دست تکان بده

من خود فرو میریزم …
.